BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA!

Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın."

İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç.

Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir..

Haydi Biraz Farkındalık!

Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada.

Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor. Bir gün bildirimler susacak ama iç sesin hep seninle olacak.O hiç susmayacak..

Mutluluk pazartesi başlayacak" diye erteleme.

Diyete, spora, hayata başlama planlarını sürekli pazartesiye atıyorsan, dikkat et: Ömür çarşambaya kadar bile yetmeyebilir…

Gülmeyi unutma.

Hayat bazen ciddiyetini abartıyor. Sen espriyle dengele. Dert geldiğinde “Hoş geldin, kahveni al da öyle anlat” de mesela.

Hayatın otomatik pilotuna değil, kaptan koltuğuna otur.

Direksiyon sende. Ama sen hâlâ arkada yolcu gibi oturuyorsan, manzaranın güzelliği pek bir işine yaramaz.

Sonuç:

Bir gün gerçekten çok uzun bir uykuya dalacağız. Alarm çalmayacak , kahve kokusu gelmeyecek, günaydın diyen olmayacak ,yeni bir gün doğmayacak. Ama o güne kadar, her sabah bir şans daha var: “Bugün nasıl yaşamak istiyorum?” diye sormak.

Unutma: Uyanık yaşarsan, ölüme bile hazırlıklı olursun. Ama uyurgezer yaşarsan, hayat seni sabah kahvaltısına bile çağırmaz...

Yelda Öğretmen