TAŞTAN KUŞ OLMAZ


 Aristo demiş ki:

“Bir taşı on bin defa da havaya atsan, uçmayı öğretemezsin.”


Kulağa sert geliyor ama ne yalan söyleyelim, doğru.


Hayat, bazen elimizdeki taşı kuş sanmamızla, bazen de uçan kuşu yere indirip "taş gibi sağlam!" dememizle geçiyor. İkisinde de hüsran kaçınılmaz. Çünkü taş ne kadar parlak olursa olsun, uçmaz. Kuş ne kadar sağlam durursa dursun, toprağa çakıldığında şakımaz..


Peki biz ne yapıyoruz?

On bininci denemede o taşın gökyüzünde bir şekilde süzüleceğini sanıyoruz.

Ve sonra hayal kırıklığına uğrayınca da gökyüzüne saydırıyoruz..

“Olmuyorsa, gökyüzü yüzünden!”


Enerjimiz sınırlı. Her güne bir miktar umutla, biraz cesaretle ve bolca çayla, kahveyle başlıyoruz. Bu enerjiyi nereye harcadığımızsa hayat kalitemizi belirliyor.

Yanlış insanlara, olmayacak işlere, yürümeyen yollara verdiğimiz her damla enerji, bize zamanla şunu fısıldar:

"Taş hâlâ düşüyor... ve sen hâlâ umutla yukarı bakıyorsun."

Oysa bazen yukarıya bakmak yerine, elindeki taşı bırakıp, sana gerçekten yükseklere çıkaracak kanatları araman gerekir.


Kabul edelim:

Bazı insanlar taş.

Bazı işler de taş.

İstediğiniz kadar süsleyin, parlatın, uçurmayı deneyin…

Kuş olamazlar.


Ama biz insanoğlu, bir taşı elimize alıp ona kanat çizip “Bence bu sefer uçabilir” demeyi çok severiz umut dünyası ..

Kimi zaman bu iyimserliktir, kimi zaman da çaresizlik.

Ama kişisel gelişimin bir yerinde durup şunu sormamız gerekiyor:

“Ben bu taşı neden hala havaya atıyorum?”


Hayat, doğru yöne yönelince kolaylaşmaz ama anlam kazanır.

Doğru insanlarla iş yaptığında zorluklar olur, evet, ama taş atmayı bırakıp kuşlarla uçmayı öğrenirsin.

Enerjini doğru işe verdiğinde yorgunluk başka bir şeydir; “iyi ki yaptım” yorgunluğu…

Şu kesin ki ;

Taştan kuş olmaz.

Ama sen kuş olabilirsin.

Yeter ki kendini yerçekiminin ağırlığıyla değil, içindeki kanatlarla tanımla,kanatlarına güven ..


Uçmak istiyorsan önce yüklerinden kurtul.

Bir taşı on bin kere atarsan, yalnızca kolun yorulur.

Ama bir kez gerçekten doğru yönde uçarsan, o yol seni özgürlüğe götürür.


Hazır mısın?

Taşları bırak.

Kuşlar gibi düşün.

Ve uç..


Yelda Öğretmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı