SINIRI OLMAYANIN SİNİRİ OLUR


 



Samimiyet mi, Hadsizlik mi? O İnce Çizgiyi Kim Çekmişse Silinmesin Lütfen!

Bir insanla tanışırsın. Güler yüz gösterirsin, bir “hoş geldin” dersin, kalbinin kapısını aralarsın. Sonra bir bakmışsın, o insan o kapıdan elini kolunu sallayarak geçmiş, hatta ayakkabılarını bile çıkarmadan salonunun ortasına oturmuş. Üstelik yanına ilişip “Ben burayı çok benimsedim!” diyerek sana ait olan sınırları kendi tapulu malı sanmaya başlamış.

İşte samimiyetle hadsizliği karıştıranların en büyük özelliği budur:
Sıcak bir tebessümü, sınırsız bir davet zannederler.
İyi niyetini, başıboş bir otoyol sanarlar.
Senin zarafetini, bir sus payı gibi yorumlarlar.

Oysa insan ilişkilerinde saygının ince bir çizgisi olmalı.
Ne kadar yakın olsak da ben benim, sen sensin.
Her samimiyet, haddini bilmeyen ellerle yoklanacak bir kapı değildir.

Bazen karşındakinin niyeti hiç de kötü değildir. “Kanka olduk!” sanır, sana “Sende kalayım, dolabındaki kazakları giyeyim” der. Bazen de kendini öyle cüretkar hisseder ki, senin özel alanını kendi tatil köyü gibi kullanır. Mizahi görünür, “Ay ben çok rahatım yaa!” derken aslında kırmızı çizgilerini turuncu paspasa çevirir.

İşte tam da burada, insanın kendine şunu hatırlatması gerekir:

🎯 Samimiyet sınırların kalkması değil, saygının artmasıdır.
🎯 İçtenlik başkasının alanına pervasızca girmek değil, daha nazik olmaktır.
🎯 Yakınlık, incelikle yürütülen bir denge sanatıdır.

Kimi zaman “Hadi ne olacak ki, ben senin en yakınınım!” cümlesinin ardına saklanır bu ihlaller.
Kimi zaman, adını koyamadığın rahatsızlıklarla dolup taşarsın.
Ama unutma ki, sınırlarını korumak kabalık değil, kendine saygıdır.

Bir gün biri, sana dair ne varsa karış karış sahiplenmeye kalkarsa;
Biraz mizah kat kalbine:
“Bak dostum, samimiyeti yanlış okumuşsun, burası açık ofis değil, benim özel alanım,” de.
Biraz cesaret kat sesine:
“Sevgim var, ama sınırım da var,” de.
Ve biraz merhamet kat bakışına:
“Bunu senin iyiliğin için söylüyorum; çünkü sınırını bilmeyen, samimiyetini de batırır,” de.

Çünkü en güzeli, saygılı bir yakınlıktır.
Ayaklarınızı uzatabileceğiniz bir dostluk, ama kimsenin birbirinin kalbinde hoyratça gezmediği…
Yan yana oturduğunuzda bile aranızda görünmeyen bir özen perdesi olduğu…
Ve herkesin birbirini sevdiği ama kimsenin haddini aşmadığı…
İşte o zaman, samimiyet en güzel haliyle yaşanır.
Ve insan, “Ben değerliyim,” demeyi öğrenir.

Unutma:
🎈 Samimiyet seni hafifleten bir rüzgar olmalı, sırtına yük olan bir kibir değil.
🎈 Hadsizliğe hoşgörü, kendine haksızlık olur.
🎈 Sınır koymak, sevgisiz olmak değil, kendini de karşıyı da korumaktır.
Kalbin açık olsun, kapın misafirini ağırlasın… ama sınırın da öyle sağlam dursun ki; kimse samimiyet bahanesiyle saygını çiğneyemesin.Sınırı olmayanın, eninde sonunda siniri olur.
Yelda Öğretmen 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı