Alevin Gövdesinde Vicdan


 Bir gün, ormanın kalbine gömülü binlerce yeşil yaprak, mavi göğe uzanmak yerine kor ateşin içinde titremeye başladı. Dallar, gövdeler, yuvalar… Hepsi birer birer karardı.

Yangının sesi önce bir fısıltıydı, sonra kükreyen bir canavara dönüştü. Yanan çamların çıtırtısı, kaçışan kaplumbağaların ağır nefesiyle birleşti. Tavşanlar kulaklarını geriye yatırarak koştu; sincaplar minik elleriyle sarıldıkları dallarla birlikte kavruldular. Ateş sadece ağaçları değil, savunmasız hayCANları da yakıyordu. Orman bir evdi, bir sığınaktı. Şimdi, dumanın kararttığı gök altında hiçbir canlıya huzur kalmamıştı.

O yangından kaçan hayCanlar vardı. Kimisi can havliyle toprağa gömülmeye çalıştı, kimisi kanat çırparak külle kaplı göğe yükseldi. Fakat en çok can acıtanı, yangını söndürmek isteyenlerin de yanarak yok olmasıydı. İnsanlar… Kimi hortumun başında tereddütsüz kaldı, kimi elleriyle su taşıdı. Onlar ormanın sessiz çığlığını duyabilenlerdi. Ateşi çıkaran başka insanlardı belki; bir kibrit, bir çıkar, bir umarsızlık,bir soytarılık,bir merhametsizlik... Sonra başka insanlar canını ortaya koyarak yangını söndürmeye çalıştı.

Bu felaketin ortasında en çok sorulması gereken soru, biz ne zaman bu kadar kör ,bu kadar cani olduk? Her gün daha çok tüketerek, daha çok kirleterek, bir ormanı sadece “arazi” sayarak insanlığımızdan uzaklaştığımızı fark etmedik mi?

Ve sen… O yangını çıkaran, kibriti bilinçle tutuşturan kahrolası eller…

Kül ettiğin sadece dallar değildi; kuşların kanadındaki umuttu, toprağın bereketiydi, insanların alın teriydi.

Sen hala kendine insan diyebiliyor musun????

Bir ağacın, bir karıncanın, bir çocuğun yanışından hiç utanmıyor musun?

Nasıl bir vicdansızlıktır bu?

Yangının dumanı elbet dağılır, ama senin geride bıraktığın bu karanlık lekeyi hiçbir rüzgar silemez.

Bugün 600’den fazla yer yanıyor. Sadece ağaçlar mı? Hayır. Hepimizin vicdanı, ortak geleceği, çocuklarımızın nefesi de yanıyor. Küle dönen bir dal, belki yuvaya dönmeye çalışan bir kuşun son umuduydu. Göğe yükselen her duman, gözlerimizin içine baka baka “Artık yeter” diye haykırıyor.

Bir an dur ve düşün. O alevleri çıkaran pis ellerin, hepimizin paylaştığı dünyayı çaldığını kabul et. Ateş, sadece ormanı değil, kalbimizi de sınar. Yangından kaçan hayvanları düşün: Dillerini bilmediğimiz ama acılarını kalbimizde hissettiğimiz canlıları… Ellerinden geleni yaparken düşen insanları düşün: Onlar doğanın nöbetçileriydi.

Bu yazıyı okuduğunda, bir şeyleri değiştirmek için hala vaktin olduğunu bil. Toprak kendini iyileştirmeyi bilir, ama vicdanlarımızı iyileştirmek için önce kabullenmek gerekir.Her kibrit bir ağaçtır, her ağaç bir yuva, her yuva bir hayattır.

Yangınlardan daha büyük olan tek şey, insanın içindeki hoyratlıktır. Ve belki bir gün, o hoyratlığı söndürebilecek tek şey de içinde hala cılız bir alev gibi duran merhamet olacaktır.

Bugün o alevi büyüt.

Bugün ormanı sahiplen.

Bugün sorumluluk al.

Çünkü unutmamalısın:

Alevler biter, duman dağılır… Ama geriye ya küller kalır, ya da onurlu bir vicdan ,eğer varsa ,eğer insansan..

Yelda Öğretmen 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı