YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM


 Değerli bir Hocamız sormuş :Ataol Behramoğlu bir şiirine, "Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var" diye başlar. Siz bu cümleyi nasıl tamamlarsınız? Diye

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var;güvendiğim insanlar, bazen en çok içimi acıtanlar olabiliyormuş.

Ama yine de güvenmekten vazgeçmedim. Çünkü biliyorum ki, kalbimi kapatırsam, güzelliklere de perde çekerim.

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var; bazı vedalar, kötü olduğu için değil, büyüdüğüm için gerekliymiş.

Zamanla anladım ki, herkes aynı yolda yürümek zorunda değil. Ayrı düşmek, kötü olmak değil. Olgunlaşmak, bazen sessizce yol vermekmiş.

Hani bazı insanlar hayatımızdan çıkıyor ya…

İşte şimdi anlıyorum ki herkes sonsuza kadar bizimle kalmak zorunda değil.

Bazı insanlar, sadece gideceğimiz yere kadar eşlik eden yol arkadaşlarıymış.

Ve artık biliyorum; seni  kaybetmek isteyen birine sıkıca  tutunmamalı. Bırak, gitsin.Sal bi🤭

Çünkü gitmek isteyenin kalbi zaten çoktan uzaklaşmıştır.

Tutunduğunda sadece kendini yıpratırsın.

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var;

her şeyin bir zamanı varmış.

İstediklerim hemen olmayınca üzülürdüm, şimdi biliyorum ki, bazen gecikmeler korumaymış, zaman ise en büyük öğreten.

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var; çok düşünmek bazen doğruyu buldurmaz, sadece yorar.

Hislerimle hareket ettiğimde daha az pişman oldum. Çünkü kalbim, çoğu zaman aklımdan daha netti.

Ve belki de en önemlisi…

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var; kendimi sevmeyi, hep en sona bırakmamalıymışım.

İçimdeki sesi kısmadan, başkalarını memnun etmeye çalışmadan da iyi bir insan olabiliyormuşum.Bu maddeyi en başa almanız temennisiyle 😄🙏🌸

Yelda Öğretmen 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım