Tahtı Kibir Olanın Toprağı Yakındır


 Kimi insanlar vardır; servetle birlikte kibri de taşırlar omuzlarında. Paranın sesini, insanın sesinden üstün sanarlar. Gözleri hep yukarıda, başkalarına bakarken aşağıdan... Gölge ederler, ışık vermezler. Zenginliklerini bir taç gibi taşır, o taçla da vurulurlar. Kalp kırar, yüz çevirir, küçümserler. Bilmezler ki tahtın da zamanı geçer, güneşin bile batışı vardır..


Ve sonra…

Bir gün ansızın olur her şey.

Sarsılmaz dedikleri düzen sarsılır.

Bir kartal gibi yükseldikleri gökyüzü, bir uçurum gibi altlarında açılır.

Allah, dilerse yüceltir, dilerse çökertir. Ama bunu fısıltıyla yapmaz.

Zirvede vurur.

Ve öyle bir vurur ki, arkada ne iz kalır ne yankı.

Bir zamanlar korku salan bakışlar, şimdi bakacak yüz arar.

Bir zamanlar ezdikleri kalpler, şimdi merhametle bakar ama yaklaşmaz.

Çünkü Allah adildir.

Kalpteki niyeti, dildeki yalanı, servetteki sınavı herkesten iyi bilir.


Kibirle yürüyen ayakların yolu, er ya da geç toprağa çıkar.

Ve o toprak herkese eşittir.

Kimi gül olur, kimi diken.

Kiminin adı anılır, kimi unutulur.

Ama en hazini…

Kendi kazdığı çukura, kendi kibriyle düşenlerin sessiz çığlığıdır...

O yüzden, ne kadar büyürsen büyü, mütevazı ol; çünkü hakiki büyüklük, alçakgönüllülükte gizlidir.

Servet geçici, makam fanidir; baki olan, insanın ardında bıraktığı güzel izdir.

Kibirle yükselenin düşüşü sessiz, ama ibretlidir. Bu yüzden büyürken küçül, yücelirken eğil...

Yelda Öğretmen 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım