OLGUNLAŞTIKÇA ÖĞRENDİM
Olgunlaştıkça Öğrendim...
Olgunlaştıkça sustum…
Her doğruyu her yerde söylemenin bir erdem değil, bazen bir yara olduğunu öğrendim.
Dinledim…
Seslerin ardındaki suskunlukları, kelimelerin taşıyamadığı duyguları duymayı öğrendim.
Sevginin, söylenmeden de hissedilebileceğini,
Nefretinse en çok sahibini yaktığını öğrendim.
Şükretmenin bir nasip,
Beklemenin de sabrın en sessiz hali olduğunu öğrendim.
"Evet" demenin cömertlik olduğunu,
"Hayır" demenin ise bazen kendine sadakat olduğunu öğrendim.
"Olur" dediğimde insanların nelere dönüşebileceğini,
"Olmaz" diyerek kendimi korumayı öğrendim.
"Şimdi"nin, geç kalmamak demek olduğunu,
"Sonra"nın bazen hiç gelmediğini öğrendim.
Hayatın aceleye değil, anlayışa ihtiyacı olduğunu,
Zamanın daima haklı çıktığını öğrendim.
Gülümsemenin bir zafer,
Ağlamanın ise temizlik olduğunu öğrendim.
Kırıldığım yerlerden büyüdüğümü,
Kaybettiklerimin aslında bana yön verdiğini öğrendim.
Hayır deyip sınır koyduklarım, hatırıma saygı duymuyorsa;
Gidene "güle güle" demeyi de öğrendim.
Kendime, her şeyden ve herkesten daha nazik olmayı öğrendim.
Çünkü en uzun yolculuk, insanın kendi içine yaptığıymış…
Keşkeleri hiç sevmem… 'bu aklımla ' ile başlayan cümleler kurmam ama
O zaman bazı sessizlikleri daha iyi anlar,
Bazı gidişler için daha az canımı acıtabilirdim belki.
Ama biliyorum,
Hayat bize gerektiği anda, gerektiği kadarını öğretiyor.
Çünkü bazı hap bilgiler ,hakikatler yalnızca kalbin çizdiği izlerle anlaşılır; ezberle değil, bedelini ödeyerek kazanılır...
Yelda Öğretmen
Yorumlar
Yorum Gönder