HER ŞEYE RAĞMEN İNSAN KALANLARA
Her Şeye Rağmen İnsan Kalanlara...
Gürültünün arasında sükûneti seçenlere,
Anlatmak yerine anlamaya çalışanlara,
Cevap vermek için değil, kalpten dinlemek için kulak verenlere...
Kusurunu örtmek yerine kabul edip "özür dilerim" diyebilenlere,
Her sorunun cevabını bilmek zorunda olmadığını bilen,
“Bilmiyorum” demenin bir erdem olduğunu fark edenlere...
Zekayı sessizlikte, tevazuyu bakışta taşıyanlara,
Kendi başarısı kadar, bir başkasının başarısıyla da içten sevinenlere...
Sözü az, özü derin olanlara,
İçinde kibir değil, incelik taşıyanlara...
Yeminlere sığınmadan sözünün arkasında duranlara,
Gösterişi değil, sadeliği hayatının aynası yapanlara...
Kazanmak için değil, haklı olmak için değil,
Doğru kalmak,mutlu olmak için kaybetmeyi göze alanlara...
İyiliği gizli yapan, karşılık beklemeyen,
Yardım ederken bile göz göze gelmekten çekinenlere...
Sesi yükselmeden konuşan,
Ama duruşuyla yankı bırakanlara...
Bir başkasının mahcubiyetinde kendi yüzü kızaranlara,
Başka hayatlara saygı duyan, başkalarının özelini merak etmeyenlere...
Unutmayın…
Onlar belki az, belki görünmez, belki artık eski kafalı sanılıyorlar.
Ama onlar…
Bu çağda rağmenlere rağmen hala insan kalmayı her şeyin üstünde tutabilenlerdir..
Yelda Öğretmen
Yorumlar
Yorum Gönder