KINTSUGI Kırıldığın Yerden Parla ✨️


 KINTSUGI: Kırıldığın Yerden Parla✨️


Hayat bazen incecik bir porselen gibi elimizde kırılıveriyor.Bir söz, bir veda, bir kayıp,bir ihanet ,bir yok oluş …

Hepimiz bir yerlerden kırılmışızdır. Ama güzel haber şu ki: Hepimiz Kintsugi’yiz, farkında olmadan.. Her kırık, içinden biraz daha “biz” döküyor ortaya. Yani artık o porselen sade değil, yaşanmışlık desenli☺️

Japonların bu harika felsefesini bilirsiniz

belki: Kintsugi, kırılan seramikleri altınla onarma sanatı. Kırıklar gizlenmez, altınla belirginleştirilir. Çünkü o çatlaklar eserin tarihini, geçirdiği fırtınaları, dayanıklılığını gösterir. Ve bu onu daha değerli kılar.

Sanmayın ki ben kırılmadım, hem de herkes kadar değil… belki biraz fazla.

 Kırıldım hem de öyle minnoş minnoş değil; tabak çanak gibi, mutfaktan gelen "çınngg!" 🗯sesiyle🙃Ama fark şu ki, ben kırıklarımı oturup ağlayarak tamir etmedim… Japon sanatı kintsugi falan da bilmiyordum o zamanlar, ben direkt Japon pazarından süper yapıştırıcıyı aldım, yapıştırdım, üzerine sim döktüm, dermişim 🤭

Her duvara tosladığımda duvar benden özür dilemedi, ama ben döndüm, o duvara çerçeve taktım. Madem kıramıyorum, dekor yaparım senden dedim .

Kırık kalbimi aldım, üstünü bantladım baktım “latte tadında toparlanmış”ım.

Kısacası hayat bazen tokatlıyor, ama ben her tokada “bu da masajdan sayılır mı?” diye gülüp geçiyorum. 🤷‍♀️

Her şeye rağmen öyle köşeye çekilip “neden ben,ben ,ben ?” demedim. Kırıklarımı mendille sarmadım, oturup dertleşmedim onlarla. Ben onları aldım, güzelce dizdim bir kenara, sonra birer birer patlattım.✨️✨️

Düşünsene, hayatında ne zaman “dağıldım” dediysen, aslında inşa edilmenin ilk adımındaydın. Belki bir ilişkin bitti, belki çok güvendiğin biri seni kırdı ya da hayallerin suya düştü. Sonra ne oldu? Ağladın, ağladın duruldun, düşündün… ve yeni bir “sen” doğdu. Biraz daha güçlü, biraz daha seçici, biraz daha farkında...

Bak mesela, başarısızlıklar… Herkesin hayatında "Bittim" dediği bir gün illa vardır. Ama sonra bir sabah, kahveni ,çayını içerken içinden o tanıdık ses yükselir: “Denemeliyim.” İşte o ses, altınla çatlaklarını onaran senin sesindir..

Yani kısaca: Kırıldın mı? Süper.👌

 Şimdi sıra ışıldamakta. ✨️✨️O çatlaklar senin hikayen. Onları örtmeye çalışma sakın . Onlarla barış, gül, anlat, gurur duy💪

Unutma, yeni aldığın bir kupanın hiç bir anısı yoktur. Ama o kulpu yapıştırılmış, çatlağı altınla parlayan fincan öyle mi … İşte onun muazzam bir hikayesi var...

Ve biz? Hepimiz o kupayız. Kırıklarımızla güzeliz. Çünkü biz sadece “tam” değiliz. Biz, “yeniden parlayarak tamamlanmış”ız.🌝

Gülümsüyoruz çünkü ne yapalım, ağlamak göz altı torbalarını şişiriyor.🤭 Hem zaten artık ağlayınca noluyor ki kahkaha atınca içimiz boşalıyor.

Yani anlayacağınız, biz bu kalbi altınlı espriyle sıvadık… İçine biraz da kahve kattık mı, alın size duygusal espresso!

Altınla onarılmış kalplerle gülümseyenlere selam olsun...💖🌝💝

Yelda Öğretmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı