KİMSE BİZ DAHİL VAZGEÇİLMEZ DEĞİL


 KİMSE BİZ DAHİL VAZGEÇİLMEZ DEĞİL


Bir gün bir haber gelir: “Falanca vefat etmiş.” Önce küçük bir sessizlik olur çevrede, ardından birkaç taziye cümlesi, bir Fatiha, belki bir anlık iç çekiş… Sonra herkes kendi yoluna devam eder. Saatler işler, dosyalar açılır, mesajlar gönderilir, kahveler içilir,pideler yenir.Ne evde, ne iş yerinde, ne de dünyada çark durmaz. Her şey tıkır tıkır işlemeye devam eder. Sanki o insan hiç yaşamamış gibi… Oysa biz ne kadar da vazgeçilmez hissederiz kendimizi; işler bize bağlı, ev bizim etrafımızda dönüyor, insanlar biz olmadan eksik kalacak zannederiz.


Ama hakikat başka bir fısıltıyla gelir kulağımıza: "Hiç kimse bu dünyanın merkezi değil."


İnsanın egosunu hafifçe dürten, ama aynı zamanda gönlüne derin bir huzur yerleştiren bu gerçek, belki de yaşamın en sade ama en etkili öğretisidir. Ne kadar çabalarsak çabalayalım, geride bırakacağımız tek şey, unvanlarımız ya da başarılarımız değil; bir gülümseme, bir iyilik, bir dokunuş, bir anı ,bir dua olur.


Varlığımız geçici, ama etkimiz kalıcı olabilir; eğer neye değer vermemiz gerektiğini bilirsek..


Bu yüzden hayatta "önemli olmak" ile "değerli olmak" arasındaki farkı öğrenmeli insan. Önemli olmak, bir pozisyonla mümkündür. Değerli olmaksa bir duruşla… Pozisyon değişebilir, unvanlar silinebilir ama güzel bir söz, kırılmamış bir kalp, yetişilmiş bir el kolay kolay unutulmaz.


Bir gün biz de gideceğiz. Takvimler değişecek, sandalyemiz bir başkasına verilecek. Sosyal medyada birkaç gün adımız geçecek, sonra suskunluğa karışacağız. İşte o zaman, şu an peşinde koştuğumuz birçok şeyin ne kadar da anlamsız olduğunu fark edeceğiz.


Peki madem vazgeçilmez değiliz, o halde neden kendimizi bu kadar yıpratıyoruz? Neden en çok sevdiklerimize en az zamanı ayırıyoruz? Neden hayatı sadece bir hedef listesi gibi yaşıyoruz?


Belki de bugün kendimize şu soruyu sormalıyız: "Ben bu dünyaya sadece meşgul olmaya mı geldim, yoksa anlam katmaya mı?"


Dünya bizsiz de dönüyor, ama biz onsuz anlam bulamıyoruz. O halde içimize dönmeli, asıl kıymeti orada aramalıyız. Kimse için değil, kendimiz için yaşamalıyız; daha iyi bir insan olmak için, daha çok sevebilmek için, daha çok fark edebilmek için…


Çünkü en büyük farkındalık, aslında hiç de vazgeçilmez olmadığını anlayıp, buna rağmen kalplerde güzel bir iz bırakmaya çalışmaktır.Ne dersiniz ?

Yelda Öğretmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı