YAS..KALBİNDE BİR DELİKLE YAŞAMAYI ÖĞRENMEKTİR


 "Yas dediğimiz şey, kalbinizdeki deliği iyileştirmeye çalışmakla ilgili değil, kalbinizde bir delikle yaşamayı öğrenmekle ilgili."


Bir kitapta denk geldim bu cümleye, içime dokundu..


Ne güzel anlatmış  değil mi yas tutmayı?


İçimize işler böyle sözler. Çünkü biliriz... Hayat dediğimiz şey, biraz eksilmek, biraz kabullenmek, biraz da gülümsemeyi unutmadan devam edebilmektir.


Yas tutmak zannedildiği gibi “ağlayıp rahatlamak” değildir sadece. Bazen gülümseyerek acı çekmektir… Bazen sofrada bir tabak eksik koymaktır, bazen de telefona uzanırken “nasılsın” diyememektir birine.


Toplum olarak yas tutmayı pek beceremiyoruz aslında. Hemen “geçer geçer”, “zamanla unutursun” cümlelerine sarılırız. Sanki kayıplar unutulması gereken eşyalarmış gibi… 

Oysa bazı kayıplar unutulmaz;unutturulmamalı, sadece yer değiştirmeli. Dışımızdan içimize ... Artık yanımızda değil, içimizdedir o eksiklik.


Ama hayat, inadına devam eder. Bir sabah alarm çalar, çayı ocağa  koymamız gerekir. Trafik yine kalabalıktır, markette yine sıra vardır.İşte sorumlulukların vardır .İşte o zaman fark ederiz: Yas tutmak, hayatı durdurmuyor. Sadece içimizde bir odaya taşınmış . Biz o odanın kapısını ara sıra açıp , göz ucuyla bakarız. Bazen içeri girer, oturur,radyoda bir şarkıya denk gelir , sessizce ağlarız. Sonra siler gözümüzü, kalkar çamaşırları asarız,ütümüzü  yaparız..


Ve bazen gülmeyi unutmamak gerekir… Çünkü kaybettiğimiz kişi hayatta olsaydı, biz böyle kederli duralım mı isterdi?


“Acılar paylaşınca azalmaz belki ama, biraz tebessüm edince hafifler.”

Bu yüzden yas da, tıpkı hayat gibi, biraz hüzünle biraz kahkahayla yaşanır.

İçimizdeki delik iyileşmez belki ama, o boşluğun içinde yeni bir güç yeşerir.


Ve bir gün, kalbinizde o delikle yaşamayı öğrenirsiniz…

Eksik ama dimdik, yorgun ama umutlu...


Ne zaman içimizde bir eksiklik hissedersek, bilmeliyiz ki o his, bir izdir.

Bir zamanlar kalbimize dokunanların, artık sessizce içimizde yaşamaya devam etmesidir.

Yas, unutmak değildir…

Yas, hatırlamanın en sessiz halidir.


Acıyı yok saymadan, eksikle tamam olmayı öğrenmektir.

Bir boşlukla yaşamayı değil, o boşlukla güçlü kalmayı seçmektir.

Çünkü bazı kayıplar bizi eksiltmez; bizi insan eder.


Ve biliriz ki, her dua bir köprü olur aramızda…

Biz yaşadıkça, onların izi sürer bu hayatta.


Geçip giden tüm güzel insanlarımıza, kalbimizin en derininden bir rahmet, bir dua…

Nur içinde uyusun, içimizde hep yaşasınlar...

Yelda Öğretmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı