HUYSUZLUKLA DÜNYAYI YÖNETME SANATI (!)




Bir düşünün…

Sabah kahvaltısında çocuğunuz "Ben bu peyniri sevmiyorum!" diye bağırıyor.

Ve siz ne yapıyorsunuz? “Aman ağlamasın, hadi ekmek üstü çikolata verelim.”

Tebrikler! İlk dersi başarıyla verdiniz👏👏“Yeterince ağlarsan hayat sana Nutella’yı getirir ”i pekiştirdiniz


Huysuzluk eden çocuklara karşı gösterdiğimiz bu “anlık barışçıl” yaklaşım, aslında uzun vadede minik bir tiran yaratıyor olabilir. Çünkü çocuk şöyle düşünüyor:

“Demek ki ben yeterince zıvanadan çıkarsam, bu evde kuralları ben koyarım!”


Peki, bu neden tehlikeli?

Çünkü o çocuk büyüyünce, trafikte korna çalınca yol vermeyen, sınavdan düşük alınca öğretmeni suçlayan, iş görüşmesinde reddedilince “Zaten ben de istememiştim ki!” diyen yetişkine dönüşebiliyor.


Bunu istemiyoruz. Hem çocuklarımıza hem kendimize iyilik yapalım:

Huysuzluğun karşılığı ödül değil, sınır olmalı.

Yoksa bir bakmışsınız, evin patronu 3 yaşında biri olmuş.


Ağlamasına, üzülmesine izin verin. Bu duygular gelişimin parçasıdır. Ama unutmayın:

Sınırlar sevginin düşmanı değil, koruyucu çitidir.

Ve o çitleri kim kurmazsa, çocuk büyüyünce herkese çarparak yürümeyi “özgürlük” zannedecek..


Sonuç mu?

Evde disiplin yoksa, sınır yoksa sokakta toplum yorgun düşer,evde ev ahali bitkin düşer..


Unutmayın sevgili ebeveynler:

Bir huysuzluk krizinde “sadece bir kere” kural bozarsanız, çocuğunuzun aklına şu cümle kazınır:

“Demek ki bu evde kontrol bende!


Ve inanın, o kontrolü bırakmazlar.Bir kez pes ederseniz, çocuk 'direksiyon bende' der… ve siz sadece arka koltukta seyirci kalırsınız...


Bu çocuklar büyüyünce ne mi olur?


Küçükken “kraliçe” ya da “prens” ilan ettiğimiz bu minikler, ileride her hayır cevabını kişisel hakaret sayan yetişkinlere dönüşecektir.

Eleştiriye mi uğradı? Anında “Sen bana bunu nasıl söylersin!” tripleri başlar.Sen ,senin yüzünden ,senin suçun der ve asla sorumluluk almaz..

Bir sınır mı koydunuz? “Sen beni sevmiyorsun zaten!” melodramı sahneye çıkar.

Empati desen? O kısım belleğe yüklenmemiş olduğundan , çocukken hep dünya onun etrafında dönüyor sanıyor..


Yani minik minik büyütüyoruz, ama içten içe “kendi duygularına âşık, başkasının duygularına sağır” bir jenerasyon yetiştiriyoruz.

Sürekli pohpohlanan çocuklar, gerçek hayatta alkışsız kaldıklarında çöküyor.

Zira hayat bir sahne değil, ama onların kafasında hâlâ “başrolde benim” yazıyor.Sonra maazallah klinik klinik dolaşırsınız..


Çocuk yetiştirmek gerçek bir sanattır…

Ama öyle fırçayı çocuğa bırakıp “ne istersen çiz tatlım” diyerek değil.

Çerçeveyi siz çizeceksiniz, rengi birlikte seçeceksiniz.

Aksi takdirde çocuk Mona Lisa’yı değil, duvarı boyayacaktır..


Evdeki performans gerçek sınav değil…

Gerçek sahne, çocuk el içine çıkınca başlar.

Evdeki performans sadece provadır…

O an herkes anlar:

Bu çocuk kendi kendine mi böyle oldu,

yoksa biz fazla mı "istediği olsun" dedik?


Çünkü çocuk yetiştirmek; sadece büyütmek değil,

“büyüyünce kim olacak?” sorusuna verilen en anlamlı cevaptır.

Ve inanın, o cevap sokakta karşınıza çıkar.İşte o zaman ortaya çıkar, alkış mı gelecek yoksa “kim yetiştirmiş bu çocuğu?” bakışı mı! anlarsınız ...

Yelda Öğretmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı