KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋
Kelebek Kanadı Sendromu
Bugün bir şey öğrendim.
Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş.
Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok!
Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun.
Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.”
Çünkü sen de öylesin.
Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun.
Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun.
Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum.
Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz.
Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun.
Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun.
Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi?
Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman?
Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı:
Aynaya sadece sivilce kontrolü için bakma.
Bugün aynaya bir de ruhunu kontrol etmek için bak.Ruhun nasıl ?
“Ben bugün neyi kimi güzel hissettirdim?” diye sor.
Kendine kelebek muamelesi yap.
Hani o çiçeğe konarken nazlı nazlı sallanan varlıklar var ya…
Onlar kadar zarif olduğunu fark et. Hatta bazen onlardan daha havalısın, çünkü sen kahve yapabiliyorsun. (Onlar hala nektar emiyor.)
Kendi kanadını gören arkadaşlar edin.
Bazen sen göremiyorsan, sana “Yahu farkında mısın senin kanatlarında yıldız tozu var” diyen dostların olsun.
Kelebekler kendi kanatlarını göremez ama uçarlar.
Sen de kendini tam görmesen bile, güzelliğinle kişiliğinle ,insanlığınla etrafı etkiliyorsun.
Ama arada bir dur ve hatırla:
Sen sadece uçmuyorsun. Sen gökyüzüne şiir de yazıyorsun.
Ve evet… O şiirin başlığı belli: "Ben sandığımdan çok daha özelim."..
Yelda Öğretmen
Yorumlar
Yorum Gönder