ÇOCUK TRAVMA MERKEZİ


 Travma Çiçek Açmaz Ama... Sulanmazsa Kök Salmaya Devam Eder..


Bazı çocuklar daha "çocuk" demeye kalmadan büyür. Hani derler ya "daha süt dişleri duruyordu", işte öyle yaşta... Kiminin oyuncağı yoktur, kimininse oyuncak dükkanı gibi bir yığın oyuncağı ,oyuncak gibi kullanılmayan bir çocukluğu. Travma dediğimiz şey; hayatın beklenmedik bir tekmesi. Öyle bir tekme ki, ne elinize buz koyarsınız, ne dizinize yara bandı.Hiç bir şey kar etmez .


Ama ne yazık ki, Türkiye'de bu yaralar "görünmez yara" statüsüne alınmış durumda. Ensest ilişkiler, ihmal, istismar,dayak ,yok sayma ... Ailelerin “aman adımız çıkmasın” diye süpürdüğü halının altı artık göçük vermek üzere. Çünkü gerçekler halıya sığmıyor!


Bir çocuğun hayatı karardığında, bu sadece o çocuğun değil, hepimizin hayatına düşen gölge.Çünkü o çocuk, bir gün bizim çocuğumuzun öğretmeni olacak. Belki komşumuz, belki doktorumuz, belki de bıçaklı saldırganımız...


Bakın, geçenlerde 14 yaşındaki bir çocuk, eline bıçağı alıp başka bir çocuğun hayatını söndürdü. “Ama neden?” dedik. Olayı çözünce fark ettik ki, bu çocuk da defalarca karanlıkla baş başa bırakılmış. Herkesin “çocuklar geleceğimizdir” dediği ülkede, bazı çocuklar sadece istatistik olarak büyüyor.Çok iyi yetişmiş bir can gitti hepimizin ciğeri yandı ..


Ama ufacık da olsa umut var! 

Düşünsenize her ilde, her ilçede bir "Çocuk Travma Merkezi" olduğunu... Eğitimli pedagoglar, psikiyatristler, travma uzmanları... 

Polisinden hakimine, öğretmeninden sağlık çalışanına kadar herkesin bu konuda bilinçli ve eğitimli olduğu bir toplum hayal edin. Artık çocukların susmak zorunda kalmadığı, utancın yükünü onların değil, gerçek sorumluların taşıdığı bir düzen… Yani 'Çocuklar susmasın, biz utanmayalım' diyebildiğimiz, yüzümüzü geleceğe umutla döndüğümüz bir toplum!

Yani diyorum ki...


Travma bir hastalık değil, iyileşmeyi bekleyen bir yaradır.


"Aman bizde öyle şey olmaz" demek, travmayı aile yadigârı yapmak demektir.O döngüyü öğrenene kadar yaşarsın ..


Ve evet, çocuklar bir gün bir şekilde büyüyor. Ama nasıl büyüdükleri, bizim nasıl yaşlanacağımızı belirliyor.



Haydi gelin, çocukların yaralarını konuşalım. Çünkü travmayı halının altına süpürürsek, bir gün ayağımız o halıya takılır, yere düşeriz. 


Ve bu defa kimse kalkamaz...


Yelda Öğretmen 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BUGÜN NASIL YAŞAMAK İSTİYORUM ?

Resim
 Hayat kısa. Hatta bazı sabahlar alarmı duyamayacak kadar kısa. Ama ne yapıyoruz? Sanki sonsuz bir vaktimiz varmış gibi davranıyoruz. Sabah gözlerimizi yarım yamalak açıp, kahveyi damardan alsak ayılacağız diye düşünüyoruz. Ama asıl mesele kahvede değil dostlar… UYANMAKTA! Burada bahsettiğimiz uyanıklık, sabah kalkınca gözleri ovuşturup “Bir beş dakika daha…” demek değil. Hayata gözünü açmaktan bahsediyoruz. Çünkü ne demiş büyüklerimiz: "Yaşarken mutlu ve uyanık olmaya bak, çünkü uzun süre ölü ve uykuda kalacaksın." İnsanoğlu öyle bir varlık ki, çoğu zaman yaşadığının farkında değil. Otomatik pilota bağlamışız; işe git, eve gel, yemek yap ,ye,yıka kaldır , dizi izle, çay iç ,uyku moduna geç. Peki ya ruhun? Onu en son ne zaman güncelledin? Belki de son yazılım güncellemesi 2008'te kaldı…Güncellemeyen her şey eror verir.. Haydi Biraz Farkındalık! Sabah uyanınca telefona değil, kendine bak aynada. Bildirimlerden önce kendini yokla. “Bugün gerçekten ne hissediyorum?” diye sor...
Devamı

KELEBEK KANADI SENDROMU 🦋

Resim
 Kelebek Kanadı Sendromu Bugün bir şey öğrendim. Kelebekler…🦋 kendi kanatlarını göremezlermiş. Yani düşün: Rengârenk, şahane, tablo gibi kanatlara sahipsin ama aynan yok! Uçuyorsun ama farkında değilsin ne kadar zarif olduğunun. Ve sonra düşündüm: “Hımm… Bu bana çok tanıdık geldi.” Çünkü sen de öylesin. Ne kadar özel olduğunu, ne kadar güzel güldüğünü, bir cümleyle nasıl birinin gününü aydınlattığını fark etmiyorsun. Sabah kalkıp saçın dağınık, gözün uykulu hâliyle aynaya bakıyorsun… ama sen sadece sivilceyi görüyorsun. Halbuki ben orada ışıldayan bir ruh, kahkaha yedekli bir yürek ve yürürken etrafa enerji saçan bir varlık görüyorum. Sen de bir kelebeksin ama bluetooth’suz. Yani dışarıya yayın yapıyorsun ama kendin dinleyemiyorsun. Birini mutlu ediyorsun ama kendine “Aferin be!” demeyi unutuyorsun. Bir kelebek, “Ay bu kanat bende fazla mı abartılı oldu?” der mi? Sen neden içindeki güzelliği küçümsüyorsun o zaman? Farkında Olmanın 3 Altın Kuralı: Aynaya sadece sivilce kontrolü içi...
Devamı

Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım

Resim
 Yaşama Katılan Değer: Kendine Yatırım Uğruna emek ve zaman harcadığınız her şey, kendinize yaptığınız bir yatırımdır. Bu, sadece bir beceri kazanmak, bir kitap okumak ya da bir proje üretmek değildir. Aynı zamanda hayatın anlamına yaptığınız bir yatırımdır. Çünkü insan, emek verdiği şeyde kendini inşa eder. Her sabah biraz daha sabırlı olmak için verdiğiniz mücadele, Her akşam vicdanınızı rahatlatarak bitirdiğiniz bir gün, Her hayal kırıklığında yeniden denemek için kurduğunuz cesaret… Bunların hepsi, yaşama sunduğunuz katma değerin bir parçasıdır. Kişisel gelişim sadece kendinizi daha iyi hale getirmek değil, aynı zamanda çevrenize, topluma ve dünyaya da daha nitelikli bir insan olarak katkı sunmaktır. Farkındalık buradadır: Küçük görünen çabaların aslında ne kadar büyük etkiler yarattığını görmekte. Sabırla suladığınız bir fidanın, bir gün birine gölge olacağını bilmektir. Unutma, kendine yaptığın her yatırım… Gelecekte senin adına konuşan sessiz başarıların olur... Yelda Öğretm...
Devamı